Διαγωνισμός Σχεδίου Rugvista!

ΦΙΝΑΛΙΣΤ 2021 - ΨΗΦΙΣΤΕ και ΚΕΡΔΙΣΤΕ

Chroma από Δήμητρα Παπαδοπουλου

Ελλάδα

Chroma, as in chromatic variations. At first glance - simple & timeless design, that can, nonetheless, withstand many interpretations. A punch of color, full of energy, like lights flickering in the distance, bubbles reflecting surrounding colors or even perhaps a make up palette. The choice is up to you.

Chroma (Χρώμα), όπως χρωματικές παραλλαγές. Ένα- στην πρώτη ματιά- απλό και διαχρονικό σχέδιο, το οποίο όμως δέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Μία δυνατή δόση χρώματος, γεμάτη ενέργεια, σαν φώτα που τρεμοπαίζουν σε απόσταση, φυσαλίδες που αντικατοπτρίζουν τα περιβάλλοντα χρώματα ή και ακόμα μία παλέτα μακιγιάζ. Η επιλογή δική σας.

Σχετικά Δήμητρα Παπαδοπουλου

Δήμητρα Παπαδοπουλου is a self taught artist, although she does not believe the term “artist” it is appropriate in her case. She tends to think of herself as more of a person who enjoys befriending art in day to day life, and being a home seasonal décor and diy artwork for cards and logos. She does not make a living out of art neither does she create, design or paint on a regular basis and that is the best description of her relationship to art: an urge to create; an urge that is not scheduled but simply just emerges.

She is Greek by nationality, but having lived in China for a decade, this has definitely influenced her point of view on aesthetics. In her works, she likes to combine old and new, simple and intricate, modern and traditional, trying always to find the golden ratio. Fluid lines and ablative patterns are the most dominant elements one will find in my designs, mainly because she believes that art should not be an exact copy of a real life image, but rather a starting point for the viewer to see the work through his experiences, his dreams and fears and above all his imagination.

Last but not least, playfulness and an almost fairy tale quality are also present in her works, just like an ever so subtle smile, reminding the viewer that life is too short not to allow the child within to come out from time to time.

Είμαι μία αυτοδιδασκόμενη καλλιτέχνης, αν και δεν πιστεύω πως ο όρος «καλλιτέχνης» αρμόζει στην περίπτωσή μου. Τείνω περισσότερο να θεωρώ τον ευατό μου ως ένα άτομο που απολαμβάνει να κάνει φιλίες με την τέχνη στην καθημερινότητα της ζωή, είτε αυτό αφορά σε εποχιακή διακόσμηση και αυτοσχέδια τέχνη ή σε κάρτες και λογότυπα.

Δεν ασχολούμαι με την τέχνη βιοποριστικά. Δεν δημιουργώ, σχεδιάζω ή ζωγραφίζω σε τακτική βάση και αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή της σχέσης μου με την τέχνη: μία ορμή να δημιουργήσω· μία ορμή που δεν είναι προγραμματισμένη αλλά απλώς αναδύεται.

Είμαι Ελληνίδα αλλά έχοντας ζήσει στην Κίνα για μία δεκαετία, η αισθητική μου οπτική έχει αναμφισβήτητα επηρεάστει. Στα έργα μου, μού αρέσει να συνδυάζω το παλιό με το νέο, το απλό με το περίπλοκο, το μοντέρνο με το παραδοσιακό, προσπαθώντας πάντα να βρω την χρυσή τομή. Ρευστές γραμμές και αφαιρετικά μοτίβα είναι τα κυρίαρχα στοιχεία που κάποιος μπορεί να βρει στα σχέδια μου, κυρίως γιατί πιστεύω πως η τέχνη δεν πρέπει να είναι πιστό αντίγραφο μίας εικόνας από την ζωή αλλά περισσότερο μία αφετηρία για τον θεατή να δει το έργο μέσα από τις δικές του εμπειρίες, τα όνειρα και τους φόβους του και πάνω από όλα την φαντασία του.

Τέλος αλλά και με όχι λιγότερη σημασία, η παιχνιδιάρικη διάθεση και μία σχεδόν παραμυθένια ιδιότητα είναι επίσης παρούσες στα έργα μου, σαν ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο που θυμίζει στον θεατή πως η ζωή παραείναι μικρή για να μην επιτρέπει στο παιδί μέσα του να βγαίνει που και που.